Rozdział ostatni ma
charakter postulatywno-projektowy. Tutaj autor usprawnia rzeczywistość opisaną
wcześniej (diagnoza), proponując własne wnioski doskonalące, a nawet
przedstawiając własny projekt organizatorski (np. projekt kampanii reklamowej,
projekt usprawnienia wewnętrznej komunikacji w firmie, projekt motywowania
pozamaterialnego, projekt indywidualnych ścieżek karier, a nawet konkretne
dzieło, jak film reklamowy lub projekt reklamy prasowej). Ta część pracy jest
nie tylko interesująca warsztatowo (doskonalenie metodologiczne autora), ale
może być przydatna firmom, które użyczyły danych empirycznych. Stanowi ona
dowód nie tylko przyswojenia treści literaturowych, ale też opanowania
praktycznych metod pracy menedżera. Rozdział ten stanowi najważniejszą część
pracy, w której Student powinien udowodnić swoje praktyczne umiejętności
syntezy nowej jakości: stworzenia oryginalnego, autorskiego podejścia do
wcześniej analizowanej rzeczywistości. W praktyce powinno się to sprowadzać do
przedstawienia nowej propozycji (przedłożenie nowego projektu) funkcjonowania
podmiotu (obiektu) występującego w tytule pracy. Niezależnie jednak, jak te
tematy będą konkretnie brzmiały, dla każdego z nich można wydzielić pewne
uniwersalne punkty, które w omawianym rozdziale powinny się znaleźć. Będą nimi:
. przedstawienie danego procesu (zdarzenia, przebiegu, operacji) w formie
prostego zapisu graficznego wraz z opisem (ilościowo-jakościowym)
poszczególnych sekwencji działań, a także ramowym planem kosztów, b. dobór
odpowiednich narzędzi realizacji celów, których diagnoza została zawarto w
rozdziale poprzedzającym, c. przedłożenie działań zmierzających do skoordynowania
funkcjonowania poszczególnych komórek (działów) firmy, takich jak m.in.:
marketingu, komunikacji zewnętrznej, obsługi klienta, analiz ekonomicznych, d.
przedłożenie nowej struktury zarządzania (kierowania) firma, działem,
produktem, usługą lub procesem. Chociaż to część pracy ma zdecydowanie autorski
charakter, piszący powinien odwołać się jednak do klasyki literatury
przedmiotu. Takie podejście nie osłabia bowiem jego własnych przemyśleń, lecz
wprost przeciwnie, uwiarygodnia je, właśnie poprzez wskazanie, że tak jak on,
rozpatrywane zagadnienia podobnie widzą uznane autorytety krajowe i
zagraniczne.