Struktura pracy

Struktura pracy:

• strona tytułowa
• spis treści
• wstęp
• rozdziały merytoryczne
• zakończenie
• bibliografia
• spis tabel
• spis rysunków
• spis wykresów i schematów
• spis równań
• aneks

Układ bibliografii

Układ bibliografii:

§  źródła archiwalne,

§  akty prawne,

§  publikacje zwarte,

§  artykuły,

§  dokumenty elektroniczne,

§  materiały niepublikowane,

§  inne.

Zasady opisu bibliograficznego wykorzystywanych w pracy źródeł drukowanych

Elementy opisów i ich kolejność w bibliografii załącznikowej podaje norma PN-ISO 690:2002. Dokumentacja. Przypisy bibliograficzne. Zawartość, forma i struktura. Dokumentem cytowanym może być:

1) wydawnictwo zwarte (książka),

2) artykuł w wydawnictwie zwartym (rozdział w książce),

3) wydawnictwo ciągłe (np. czasopismo) opisywane w całości,

4) artykuł w wydawnictwie ciągłym (w czasopiśmie).

Ad.1. Książka

Autor/Autorzy

Tytuł

Oznaczenie kolejności wydania*

Numer tomu i jego tytuł (w opisie pojedynczego tomu)

Rok wydania

Liczba tomów (w opisie wydawnictwa wielotomowego)

Miejsce wydania. Nazwa wydawcy*

Objętość*

Nazwa serii i nr tomu serii*

ISBN* * elementy oznaczone gwiazdką nie są obowiązkowe w opisie bibliograficznym, lecz należy je stosować jednakowo w całej pracy.

Ogólne zasady opisu książki:

- gdy autor jest jeden lub nie więcej niż trzech (1-3), należy podać wszystkie nazwiska,

- gdy autorów jest więcej niż trzech, należy zaczynać opis od tytułu książki,

- w książce wielotomowej, po tytule wspólnym dla całości dzieła, należy podać numer tomu,

- w książce wieloczęściowej, po tytule wspólnym dla całości dzieła, należy podać numer tomu a w następnej kolejności numer części.

Przykładyopisów książek:

Garson, R.; Butcher, J.; Mineka, S.: Psychologia zaburzeń. Vol. 2. Gdańsk, 2005. Pedagogika społeczna: dokonania, aktualności, perspektywy. Red. S. Kawula. Toruń, 2005. Pytka, L.: Pedagogika resocjalizacyjna. Warszawa, 2005. Wadeley, A.; Birch, A.; Malim, T.: Wprowadzenie do psychologii. Warszawa, 2002.

Bibliografia

Bibliografia to umieszczony na końcu pracy (po tekście głównym i zakończeniu), uporządkowany alfabetycznie spis wykorzystanych źródeł. O miejscu w bibliografii decyduje pierwsza litera nazwiska autora a w przypadku pracy zbiorowej pierwsza litera tytułu tej pracy. W bibliografii nie podaje się stron. W bibliografii stosuje się tekst opisowy.

Bibliografia pracy magisterskiej jest dokumentacją wiedzy autora i zestawieniem źródeł, z których korzystał i z których może skorzystać także czytelnik.

Bibliografia może być podzielona na dwie lub więcej części. Typowy podział rozróżnia "literaturę źródłową" - teksty, na których komentowaniu skupia się wywód pracy oraz "literaturę pomocniczą", gdzie wymieniane są prace dotyczące tematu.

Przypisy w pracach

7 Crane, D.: Invisible colleges. Chicago: Univ. of Chicago Press, 1972.

8 Stieg, MF.: The information needs of historians. College and Research Libraries, Nov. 1981, vol. 42, no. 6, p. 549-560.

9 Burchard, JE.: How humanitists use a library. W: Intrex: report on a planning conference on information transfer experiments, Sep. 3, 1965. Cambridge, Mass.: M.I.T. press, 1965.

Dane w przypisie bibliograficznym należy przejmować w formie występującej w źródle. Nie jest konieczne przejmowanie takich szczegółów pisowni jak: wielkie litery, interpunkcja, itp.

Op. cit.

W wypadku, kiedy cytujemy to samo źródło wspomniane kilka przypisów wcześniej
używamy skrótu op. cit. (opus citatum) = dz. cyt. (dzieło cytowane),

Przykład:

3 Baley, S.: op. cit., s. 12.

Jeżeli przytacza się kilka opracowań tego samego autora, przy kolejnym cytowaniu można skróci tytuł do jednego-dwóch słów, bez potrzeby ponownego podawania pozostałych informacji,

Przykład:
4 Baley, S.: Psychologia wychowawcza w zarysie. wyd. III. Warszawa 1960. s. 252-253.

5 Efektywność a osobowość. pod red. K. Obuchowskiego i W.J. Paluchowskiego. Ossolineum. Wrocław 1982.

6 Baley, S.: Psychologia wychowawcza … . s. 258.

Można stosować odesłanie do literatury bez opuszczania tekstu głównego, podając (w nawiasie) nazwisko autora, rok wydania pracy i ewentualnie numer strony [jeżeli dwa dokumenty lub więcej, mają tego samego autora i rok, rozróżnia się je za pomocą małych liter (a, b, c itp.) podanych w nawiasach okrągłych po roku (np.: Pasteur 1848a)].
Przykład:

Tekst i powołania:The notion of an invisible colleges has been explored in the sciences (Crane, 1972). Its absence among historians is noted by Stieg (1981, p.556). It may be, as Burchard (1965, p.219) points out ...