Pisanie pracy - dyskusja

W rozdziale Dyskusji jest tylko kilka ogólnych reguł, których należy przestrzegać. Kon­strukcja dyskusji powinna składać się ze wstępu, rozwinięcia i zakończenia. Dobrze przemy­ślana dyskusja powinna mieć kształt piramidy, ale w odróżnieniu od wstępu, piramidy solid­nie umieszczonej na szerokiej podstawie. Oznacza to, że wychodząc od własnych szczegóło­wych wyników badań własnych powinno się dążyć do uogólnień.

Wstęp w dyskusji może mieć charakter krótkiego przedstawienia najważniejszych wyników własnych badań. W rozwinięciu rozdziału warto najpierw przedyskutować metodykę zasto­sowaną w badaniach, jej ( zwłaszcza) mocne strony ale też i ograniczenia na tle innych moż­liwych do zastosowania. Im praca więcej wnosi nowych oryginalnych elementów metodycz­nych tym szerzej należałoby je tutaj omówić. W dalszej części dyskusji następuje krytyczna ustosunkowanie się do wyników własnych na tle badań już opublikowanych.

Uwagę należy zwrócić na fakt, w jakiej części są one zgodne, a w jakiej dostarczają wyników różnych od tych w dostępnych publikacjach i czym można te różnice wytłumaczyć. Tu nale­ży przypomnieć o prawidłowym cytowaniu źródeł informacji. W dyskusji należy podkreślić co nowego wnoszą wyniki badań własnych do wiedzy w badanej dziedzinie. Następnym eta­pem dyskusji powinna być obrona lub obalenie początkowych założeń pracy, hipotez robo­czych. Na marginesie, wynik negatywny (tzn., że uzyskano wyniki inne od tych których się spodziewano) w ciężarze merytorycznym jest tak samo istotny jak wynik pozytywny.

Na zakończenie podaje się wnioski wysnute z uzyskanych wyników oraz ich dyskusji prze­prowadzonej na tle dotychczasowej wiedzy.

Jak pisać pracę - wymogi edycyjne

Tytuły rozdziałów

Tytuły rozdziałów i podrozdziałów ponumerowane są cyframi arabskimi. Tytuły rozdziałów piszemy najczęściej wielkimi literami albo większą czcionką (np. 16), a podrozdziałów małymi albo mniejszą czcionką (np. 14).
Po tytułach rozdziałów, podrozdziałów, tabel i rysunków w treści pracy nie należy stawiać kropki.
Najczęściej tytuł pierwszego podpunktu, np. 1.1. znajduje się bezpośrednio pod tytułem rozdziału, czyli nie ma treści między tytułem rozdziału a tytułem podpunktu.
Czcionka preferowana 12 lub 13, odstęp 1,5.
Marginesy: lewy 3,5 (w tym 1 cm na oprawę), prawy, górny i dolny – 2,5 cm.
Treść rozdziałów justujemy.
Każdy rozdział pracy rozpoczyna się od nowej strony, natomiast podpunkty podrozdziałów – w ciągłości strony.
Strony pracy numerujemy kolejno cyframi arabskimi (nie numerujemy, ale liczymy, strony tytułowej oraz pierwszych stron rozdziałów, spisów itp.).

Przypisy, bibliografia

Cytując artykuły z czasopisma, materiałów konferencyjnych podaje się inicjały imienia i nazwisko autora, tytuł artykułu, nazwę czasopisma w cudzysłowiu, rok wydania, numer, strona.

Przykłady – literatura zwarta:

G. Rosa, A. Smalec: Analiza i funkcjonowanie rynku na przykładach. Wyd. Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, Szczecin 2000, s. 76.
T. Sztucki: Encyklopedia marketingu. Agencja Wydawnicza Placet, Warszawa 1998, s. 22.

Przykłady – czasopisma:

D. Meinardi: Media PRO bliżej klienta. „Marketing w Praktyce” 2005, nr 12(94), s. 6-8.
S. Trzciński: Marketing muzyczny wkracza na scenę. „Brief” 2006, nr 84/9, s. 48. 

Przykłady – prace konferencyjne:

A. Niezgoda: Psychologiczne i społeczne determinanty zachowań konsumentów usług turystycznych. W: Aktualne problemy ekonomiczne i prawno-organizacyjne gospodarki turystycznej w Europie. Prace Naukowe nr 735 AE we Wrocławiu, Wrocław 1996, s. 25.

z Seminarium magisterskiego Jak cytować literaturę?

Książki

(a)      polska

Matczak, A. (1982). Style poznawcze. Rola indywidualnych preferencji. Warszawa: PWN.

(b)      polska, redagowana

Strelau, J., Ciarkowska, W., Nęcka, E. (red.). (1992). Różnice indywidualne: możliwości i preferencje. Wrocław: Ossolineum.

(c)       obcojęzyczna

Baron, J. (1985). Rationality and intelligence. Cambridge: Cambridge University Press.

(d)      obcojęzyczna, redagowana

Dillon, R. F., Schmeck, R. R. (red.). (1983). Individual differences in cognition (t. 2). Orlando: Academic Press.

(e)       książka rosyjskojęzyczna

Łomow, B. F., Rawicz-Szczerbo, I. W. (red.). (1978). Problemy gienieticzeskoj psichofizjołgii czełowieka. Moskwa: Nauka.

(e) książka o kolejnym wydaniu

Osofsky, J. D. (red.). (1987). Handbook in infant development (wyd. 2). New York: Wiley.

Rozdziały w książkach

(a)      publikacja polska

Choynowski, M. ( 1977). Podręcznik do "Ogólnego Testu Klasyfikacyjnego" Z.

Dobruszka. W: M. Choynowski (red.), Testy psychologiczne w poradnictwie wychowawczo-zawodowym (wyd. 2, s. 233-280). Warszawa: PWN.

(b)      publikacja obcojęzyczna

Dawson, M. E., Schell, A. M. (1985). Information processing and human classical

conditioning. W: P. K. Ackles, J. R. Jennings, M. G. H. Coles (red.), Advances inpsychophysiology (t. l, s. 89-166). Greenwich: JAI Press.

(c)       publikacja rosyjskojęzyczna

Tiepłow, B. M. (1956). Niekotoryje woprosy izuczenija obszczich tipow wysszej nierwnoj diejatielnosti czełowieka i żiwotnych. W: B. M. Tiepłow (red.), Tipologiczeskije osobienno.sti wysszej nierwnoj diejatielnosti czełowieka (t. l, s. 3123). Moskwa: APN RSFSR.

Artykuły w czasopismach

Tyszkowa, M. (1985). Post i neopiagetowskie koncepcje rozwoju poznawczego.

Psychologia Wychowawcza, 28, 121-130.

Thompson, S. C. (1981). Will it hurt less if I can control it? Psychological Bulletin, 90, 89-101.

Nie opublikowane dysertacje i prace dyplomowe

Świętochowski, K. (1988). Niespecyficzne uwarunkowania komunikacji niewerbalnej w bezpośrednich interakcjach społecznych. Nie opublikowana rozprawa doktorska, Instytut Psychologii PAN, Warszawa.

Żarnecka, A. (1988). Wzorce reakcji konduktancji skóry i szybkości rytmu serca na wieloznaczny komunikat. Nie opublikowana praca magisterska, Wydział Psychologii UW, Warszawa.

Referaty wygłoszone na konferencjach i innych spotkaniach

Brandstaetter, H. ( 1989). Motivationalperson-environmentfit in everyday life

situations. Referat wyg³oszony na "IVth Meeting of the International Society for Research on Emotions", Pary^.

Van Heck, G. L., Hettema, J., Leidelmaijer, K. C. M. (1987). Temperament, act

preferences, and situation preferences. Referat wygłoszony na "International Workshop on Temperament", Bielefeld.

Raporty z badań

Chawarski, M. C., Nęcka, E. (1989). Intelligence and dealing with novelty. Adaptation to unexpected changes in task's reąuirements (Raport RPBP in.25/VIII/1). Kraków: Uniwersytet Jagielloński, Instytut Psychologii.

Strelau, J., Oniszczenko, W., Zawadzki, B. (1994). Genetyczne uwarunkowanie i struktura temperamentu młodzieży i dorosłych (Raport KBN 1.1108.91.02). Warszawa: Uniwersytet Warszawski, Wydział Psychologii.

Wymagania dotyczące pracy magisterskiej

A.    Wymagania ogólne

1.   Problematyka pracy magisterskiej powinna być związana z kierunkiem studiów, który kończy dyplomant.

2.    Praca magisterska powinna być wykonywana samodzielnie pod kierunkiem promotora. Promotorem powinien być nauczyciel akademicki, który posiada tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego, a zakres jego zainteresowań naukowo-dydaktycznych jest związany z danym kierunkiem studiów i obejmuje problematykę pracy. Na wniosek kierownika katedry lub instytutu dziekan studiów magisterskich może wyrazić zgodę na prowadzenie pracy magisterskiej promotorowi ze stopniem naukowym doktora, jeżeli zakres jego zainteresowań naukowo-dydaktycznych jest związany z danym kierunkiem studiów i obejmuje problematykę pracy.

3.    Problematyka seminarium magisterskiego, w ramach którego powstaje praca oraz jej temat powinny być akceptowane przez kierownika katedry lub instytutu.

4.    Praca magisterska jest poddawana recenzji wykonywanej na podstawie kryteriów określonych w standardowym formularzu.

5.    Recenzentem powinien być nauczyciel akademicki, który posiada przynajmniej stopień naukowy doktora, a zakres jego zainteresowań naukowo-dydaktycznych jest związany z danym kierunkiem studiów i obejmuje m.in. problematykę recenzowanej pracy. W przypadku, gdy promotorem pracy magisterskiej jest osoba ze stopniem naukowym doktora, recenzentem powinien być nauczyciel akademicki z tytułem naukowym profesora lub stopniem naukowym doktora habilitowanego. Recenzenta pracy, na wniosek kierownika katedry lub instytutu, zatwierdza dziekan.

6.    Praca magisterska stanowi przedmiot dyskusji ocenianej w trakcie egzaminu dyplomowego.

7.    Praca magisterska jest poddawana ocenie w systemie elektronicznym identyfikującym znamiona pracy niesamodzielnej.

B.     Wymagania merytoryczne

1.   Praca magisterska powinna wykazywać zdolność dyplomanta w posługiwaniu się wiedzą nabytą w trakcie studiów, nawiązującą do efektów kształcenia deklarowanych dla danego kierunku studiów.

2.    Praca magisterska powinna mieć charakter badawczy, projektowy lub analityczny, bądź też charakter teoretyczny (studialny) i wykazywać, że dyplomant opanował umiej ętności określone w efektach kształcenia deklarowanych dla danego kierunku studiów. W odróżnieniu od licencjackiej praca magisterska powinna zawierać bardziej zaawansowane, pogłębione rozwiązanie deklarowanego problemu z elementami własnych analiz, projektów, badań lub krytycznych ocen. Praca magisterska powinna prezentować zaawansowaną wiedzę absolwenta w danej dziedzinie nauki i praktyki, obejmującą krytyczne rozumienie teorii i zasad oraz wykazywać zaawansowane umiej ętności, biegłość i innowacyjność potrzebną w rozwiązywaniu złożonych i nieprzewidywalnych problemów w specjalistycznej dziedzinie nauki i praktyki.

3.    Praca magisterska o charakterze badawczym, projektowym lub analitycznym w szczególności powinna zawierać:

1)       wyniki własnych badań i towarzyszących im analiz ujawniające zależności lub aspekty zjawisk ekonomicznych i społecznych; lub

2)       własną analizę danych wtórnych ujawniającą właściwości lub zależności występujące w praktyce gospodarczej; lub

3)        własny projekt stanowiący propozycję nowego lub zmodyfikowanego rozwiązania problemu z zakresu działalności organizacji; lub

4)        diagnozę i własną propozycję systematyki poglądów lub zjawisk z danego obszaru wiedzy lub praktyki.

4.      Praca magisterska może mieć charakter rozważań teoretycznych (praca studialna w formie eseju), bazujących na literaturze i pozwalaj ących na identyfikacj ę, systematyzację i krytyczną ocenę istniejącej wiedzy dotyczącej wybranego zagadnienia związanego z ukończonym kierunkiem studiów.

5.      Praca magisterska powinna prezentować umiejętność konstruowania spójnego, logicznego tekstu pisanego poprawną polszczyzną oraz językiem właściwym dla danej dziedziny wiedzy lub praktyki (kierunku studiów). Na kierunku prowadzonym w języku obcym (np. w języku angielskim) praca magisterska pisana jest w języku obcym (np. angielskim) wiodącym na danym kierunku.

C.      Wymagania formalne

1.    Praca magisterska powinna odpowiadać obowiązującym w SGH wymaganiom ujętym w zarządzeniu Rektora w sprawie zasad składania, archiwizowania i udostępniania prac dyplomowych.

2.    Praca magisterska powinna liczyć maksymalnie 16 000 wyrazów (60 stron), wyłączając streszczenie oraz spisy: treści, rysunków, tabel, załączników oraz pozycji literaturowych.

3.    Struktura pracy magisterskiej:

1)        streszczenie pracy - 250 ± 50 wyrazów (1 strona);

2)        spis treści;

3)        wprowadzenie, a w nim: uzasadnienie podjętego tematu, ogólny opis przedmiotu pracy, postawionych celów, pytań, ewentualnie hipotez badawczych, struktury treści;

4)        przegląd stanu wiedzy związanej z przedmiotem pracy;

5)        rozdziały poświęcone rozwiązaniu podjętego problemu wraz z opisem zastosowanych metod;

6)        podsumowanie i wnioski;

7)        wykaz wykorzystanej literatury;

8)        spisy tabel i rysunków;

9)        ewentualnie załączniki.

4.    Tekst pracy magisterskiej należy przygotować w następuj ący sposób:

1)        format A4, druk obustronny;

2)        marginesy: górny - 2,5 cm, dolny - 2,5 cm, lewy - 3,0 cm, prawy - 2,0 cm;

3)        justowanie (wyrównanie do obydwu bocznych marginesów);

4)        czcionka Times New Roman;

5)        wielkość czcionki tekstu 12 pkt;

6)        czcionka tytułów rozdziałów 14 pkt, bold;

7)        czcionka tytułów tabel 12 pkt, bold;

8)        czcionka podpisów pod rysunkami 12 pkt, bold;

9)        czcionka przypisów źródłowych 10 pkt;

10)    odstępy miedzy wierszami 1,5 wiersza;

11)    ciągła numeracja stron w całej pracy;

12)    ujednolicony sposób podawania przypisów i literatury, do wyboru:

a)    system harwardzki, tj. w tekście np. [Kowalski 2006, s. 31-52], w wykazie literatury np. 1. Mitra A., 1998, Fundamentals of Quality Control and Improvement, New Jersey; przypisy stosowane wyłącznie dla objaśnień; lub

system m.in. zalecany przez Oficynę Wydawniczą SGH, tj. przypisy na dole strony z ciągłą ich numeracją np. ¹A. Mitra, Fundamentals of Quality Control andImprovement, New Jersey, 1998, s. 28, w wykazie literatury np. 1. Mitra A., Fundamentals of Quality Control andImprovement, New Jersey, 1998.