Zasady opisu bibliograficznego: dotyczy prac pisanych w ramach pozostałych kierunków studiów

1. wydawnictwa zwarte:

a.      inicjał imienia i nazwisko autora lub inicjały imion i nazwiska autorów, oddzielone od siebie przecinkami. W przypadku ponad trzech autorów należy ograniczyć się do podania pierwszych trzech, zastępując nazwiska pozostałych formułą „i in.”;

b.     UWAGA: W tekście przypisu najpierw podajemy inicjał imienia, a potem nazwisko (J. Kowalski); natomiast w bibliografii (ze względu na układ alfabetyczny) najpierw podajemy nazwisko, a potem inicjał (Kowalski J.);

c.      tytuł dzieła i, jeżeli występuje, podtytuł (oddzielony od tytułu kropką) - z zastosowaniem pochyłej odmiany pisma (kursywy);

d.     inicjał imienia i nazwisko redaktora naukowego, poprzedzone skrótem (oprac.) lub (red.) (w przypadku dzieła zbiorowego);

e.      UWAGA: W tym przypadku zawsze najpierw podajemy inicjał imienia, a potem na­zwisko redaktora - niezależnie od tego czy sporządzamy przypis, czy bibliografię.

f.      części wydawnicze podane cyframi arabskimi, np. t. 2, cz. 4;

g.      adres wydawniczy (miejsce i rok wydania), a w razie jego braku - następujące skróty w nawiasach kwadratowych: [b.r.w.] (brak roku wydania), [b.m.w.] (brak miejsca), [b.m.r.w.] (brak miejsca i roku);

h.     w przypisie do cytatu z pozycji podajemy numer strony; w przypadku odwoływania się do danej pozycji, ale nie cytowania jej, opis poprzedzamy skrótami: zob., por.

Przykłady:

-        jako przypis:

J. Wolff, Wybrańcy sztuki. Szkice, Warszawa 1982, s. 40.

Zob. J. Wolff, Wybrańcy sztuki. Szkice, Warszawa 1982, s. 40.

Por. D. Buttler, H. Kurkowska, H. Satkiewicz, Kultura języka polskiego. Zagadnienia poprawności leksykalnej, Warszawa 1982, s. 123 i n.

S. Brodzka, H. Zaworska, S. Żółkiewski (red.), Literatura polska 1918-1975, t. 1: 1918-1932, [b.m.r.w.], s. 300-315.

-        jako bibliografia:

Wolff J., Wybrańcy sztuki. Szkice, Warszawa 1982.

2.     artykuły w wydawnictwach zwartych:

a.      inicjał imienia i nazwisko autora lub inicjały imion i nazwiska autorów, oddzielone od siebie przecinkami;

b.     tytuł publikacji - z zastosowaniem kursywy (zakończony przecinkiem);

c.      formuła [w:];

d.     tytuł wydawnictwa zwartego - z zastosowaniem kursywy;

e.      inicjał imienia i nazwisko redaktora naukowego, poprzedzone skrótem (oprac.) lub (red.);

f.      części wydawnicze podane cyframi arabskimi, np. t. 2, cz. 4;

g.      adres wydawniczy (miejsce i rok wydania); a w razie jego braku następujące skróty w nawiasach kwadratowych: [b.r.w.] (brak roku wydania), [b.m.w.] (brak miejsca), [b.m.r.w.] (brak miejsca i roku);

h.     w przypisie do cytatu z pozycji podajemy numer strony; w przypadku odwoływania się do danej pozycji, ale nie cytowaniu jej, opis poprzedzamy skrótami: zob., por.

Uczelniany Wewnętrzny System Zapewnienia Jakości Kształcenia w Wyższej Szkole Biznesu w Dąbrowie Górniczej

Proces: projektowanie, organizacja i realizacja procesu dydaktycznego Moduł: organizacja i realizacja procesu dydaktycznego

Przykłady:

-        jako przypis:

J. Warońska, Zbigniew Herbert a kultura masowa, [w:] Kicz, tandeta, jarmarczność w kulturze masowej XX w., (red.) L. Rożek, Częstochowa 2000, s. 50.

UWAGA: Jeżeli odwołujemy się do rozdziału w pracy jednego autora, stosujemy następującą formę zapisu:

R. Szwed, Prezesi Związku Miast Polskich, [w:] tegoż, Samorządowa Rzeczpospolita 1918-1939. Wybór rozpraw i artykułów, Częstochowa 2000, s. 140.

-        jako bibliografia:

Warońska J., Zbigniew Herbert a kultura masowa, [w:] Kicz, tandeta, jarmarczność w kulturze masowejXXw., (red.) L. Rożek, Częstochowa 2000.

3.   artykuły w wydawnictwach ciągłych (prace zamieszczona w czasopiśmie):

a.      inicjał imienia i nazwisko autora;

b.      tytuł artykułu - z zastosowaniem kursywy;

c.      tytuł czasopisma ujęty w cudzysłów;

d.      rok wydania;

e.      kolejna liczba tomu, numeru lub zeszytu w obrębie rocznika.

Przykłady:

-         jako przypis:

M. Grabałowska, Jak integruję dzieci poprzez taniec?, „Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce” 2006, nr 1, s. 10.

-         jako bibliografia:

Grabałowska M., Jak integruję dzieci poprzez taniec?, „Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce” 2006, nr 1.

4.  prace zamieszczonych w rocznikach:

a.      inicjał imienia i nazwisko autora;

b.      tytuł artykułu - z zastosowaniem kursywy;

c.      tytuł rocznika ujęty w cudzysłów;

d.      kolejną liczbę tomu, numeru lub zeszytu w obrębie rocznika (numeracja rzymska);

e.      inicjał i nazwisko redaktora, poprzedzone skrótem (red.);

f.       miej sce i rok wydania.

Przykłady:

-        jako przypis:

T. Rygalik-Weżgowiec, Dorożki w Częstochowie, „Ziemia Częstochowska”, t. XXX, (red.) M. Anto­niewicz, Częstochowa 2003, s. 50.

U. Nowacka, Analiza postaw studentów, „Prace Naukowe AJD w Częstochowie. Seria: Edukacja Techniczna”, z. I, (red.) A. Gil, Częstochowa 2003, s. 28.

-         jako bibliografia:

Nowacka U., Analiza postaw studentów, „Prace Naukowe AJD w Częstochowie. Seria: Edukacja Techniczna”, z. I, (red.) A. Gil, Częstochowa 2003.

5.     materiały niepublikowane:

a.      archiwalia:

-        nazwa dokumentu;

-        twórca;

-        miejsce i data powstania;

-        nazwa miejsca przechowywania (archiwum);

-        sygnatura akt.

Przykład:

Sprawozdanie roczne Muzeum Częstochowskiego, Częstochowa 1.12.2007 r., Archiwum Państwowe w Częstochowie, sygn. 15/07

b.      maszynopisy/rękopisy:

-        inicjał imienia, nazwisko autora,

-        informacja o technice wykonania (maszynopis/rękopis)

-        charakter pracy (np. praca magisterska),

-        w przypadku pracy magisterskiej i doktorskiej podać inicjał imienia i nazwisko promotora,

-        nazwa instytucji, w której pracę wykonano lub gdzie się znajduje,

-        miejsce i rok napisania.

Przykład:

A. Stawicka, „Dzieje legendy Józefa Sułkowskiego 1798-1984” (maszynopis pracy magisterskiej pisanej pod kierunkiem J. Ziółka), Katolicki Uniwersytet Lubelski, Lublin 1990.

c.      wywiady:

-        imię i nazwisko osoby, z którą przeprowadzono wywiad,

-        miejsce i datę realizacji.

Przykład:

Wywiad z Adamem Kowalskim, Kraków, 15.5.2008 r.

d.      korespondencja:

-        imię i nazwisko autora-nadawcy,

-        imię i nazwisko odbiorcy,

-        miejsce i data napisania listu.

Przykład:

List Adama Kowalskiego do Jana Kowalskiego, Kraków 15.5.2008 r.

e.      strona www:

-        adres strony, w przypisie poprzedzony sformułowaniem „źródło:”

-        data dostępu.

Przykład przypisu:

⁵Źródło: Szkolenia w fabryce Della w Irlandii, dell.2dell.pl/2007/08/28/szkole-nia w fab­ryce della w irlandii z dnia 5.11.2007 r.

- jako bibliografia:

6.    akty prawne:

Powołując się w pracy na akty normatywne zaleca się hierarchizowanie aktów prawnych. Najwyższe miejsce w hierarchii aktów normatywnych zajmuje Konstytucja RP, po niej ustawa, niżej akty wyko­nawcze, do których zalicza się rozporządzenia i zarządzenia oraz akty normatywne wydawane przez organy samorządu terytorialnego, a także wojewodów. W zapisie bibliograficznym akty prawne po­rządkujemy alfabetycznie oraz rosnąco według dat ich powstawania.

Przykłady:

Ustawa z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. Nr 130, poz. 1450 z późn. zm.); Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U z 2008 r. Nr 25, poz. 150, tekst jednolity z późn. zm.).

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur (Dz. U. Nr 133, poz. 1119);

Zarządzenie Nr 64/70/P Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 września 1970 r. w sprawie organizacji ośrodków przystosowania społecznego (niepublikowane).

7.    dokumenty elektroniczne:

W przypadku powoływania się na dokumenty elektroniczne zaleca się: dla dokumentu elektroniczne­go zamieszczonego na dysku optycznym zamieszczenie informacji o nośniku.

Przykład:

Marszałek N., Motywacja bez granic [CD-ROM], Helion, Gliwice 2007.

8.    dokumenty normalizacyjne:

Powołując się w pracy na dokumenty normalizacyjne zaleca się podanie numeru normy w raz z sym­bolem, po dwukropku roku wydania, następnie nazwy normy.

Przykład:

PN-ISO/IEC 11770-3:2000. Technika informatyczna: Techniki zabezpieczeń. Zarządzanie kluczami - Mechanizmy z zastosowaniem technik asymetrycznych.

PN-ISO/IEC 11770-1:1998. Technika informatyczna: techniki zabezpieczeń: zarządzanie kluczami: struktura.

9.    dokument patentowy

Powołując się w pracy na dokument patentowy należy podać autora czyli właściciela patentu, tytuł patentu, odpowiedzialność drugiego stopnia np. nazwa instytutu, kraj lub urząd udzielający, rodzaj dokumentu patentowego np. opis patentowy, numer, data wydania dokumentu patentowego.

Przykład:

Reda, Janusz, Sposób zasilania plazmotronu łukowego do cięcia pod wodą i plazmotron łukowy do cięcia pod wodą, Instytut Energii Atomowej, Otwock-Świerk, Polska, Opis patentowy,152 261, Opubl. 31.05.1991.

Uczelniany Wewnętrzny System Zapewnienia Jakości Kształcenia w Wyższej Szkole Biznesu w Dąbrowie Górniczej

Proces: projektowanie, organizacja i realizacja procesu dydaktycznego Moduł: organizacja i realizacja procesu dydaktycznego

10.     Skracanie przypisów:

a.          przy skracaniu przypisów należy stosować konsekwentnie w obrębie jednej pracy zapis polski bądź łaciński: tamże - ibidem; tenże - idem; dz. cyt. - op. cit.

b.         pełny opis bibliograficzny podajemy tylko za pierwszym razem. Przy każdym następnym odwołaniu do tej samej pracy wystarcza podanie samego tytułu. Jeśli tytuł jest długi, stosujemy wielokropek zakończony przecinkiem.

Przykłady:

⁵ A. Artaud, Teatr i jego sobowtór..., s. 79.

UWAGA: Jeśli w obrębie danej pracy powołujemy się tylko na jedną pozycję danego autora, zamiast podawania tytułu można zastosować skrót „dz. cyt.” (lub jego łaciński odpowiednik - „op. cit.”)

⁵ A. Artaud, dz. cyt., s. 79.

-     przy powoływaniu się kilkakrotnie pod rząd na tę samą pozycję, stosujemy formułę „tamże” (lub łaciński odpowiednik - ibidem lub ibid.).

-      przy powoływaniu się kilkakrotnie pod rząd na pozycje jednego autora, stosujemy formułę: tenże/taż” (lub łacińskie odpowiedniki - idem/eadem lub id./ead.).

Przykłady:

¹     E. Polanowski, Maria Dąbrowska w Russowie i o Russowie, Kalisz 1976, s. 7.

²      Tenże, Maria Dąbrowska. W krainie dzieciństwa i młodości, Poznań 1989, s. 10.

³      Tamże, s. 12.

⁷ E. Polanowski, Maria Dąbrowska w Russowie., s. 10.

¹⁰ E. Polanowski, Maria Dąbrowska. W krainie dzieciństwa..., s. 45.