Znormalizowany tekst

Znormalizowany tekst to czcionka Times New Roman, normalnej grubości, o rozmiarze 12 pt, odstęp między wierszami wewnątrz paragrafu 1,5 wiersza, poszczególne akapity bez oddzieleń (0 pt), wcięcie pierwszego wiersza akapitu 25 pt, tekst automatycznie wyrównany do prawego i lewego marginesu (wyjustowany).

Znormalizowany tekst pracy dyplomowej to dokument akademicki, który jest przygotowany zgodnie z określonymi standardami i wymogami formalnymi narzuconymi przez uczelnię lub instytucję naukową. Tekst taki musi spełniać określone kryteria dotyczące struktury, formatu, stylu pisania oraz układu graficznego, aby zapewnić jednolitość i czytelność dokumentów naukowych. Poniżej znajdują się kluczowe elementy i zasady związane ze znormalizowanym tekstem pracy dyplomowej:

1. Struktura pracy dyplomowej

Znormalizowana praca dyplomowa zazwyczaj składa się z kilku standardowych części, które muszą być przedstawione w określonej kolejności:

• Strona tytułowa: Zawiera tytuł pracy, imię i nazwisko autora, numer albumu, nazwę uczelni i wydziału, nazwisko promotora oraz rok i miejsce złożenia pracy. Strona tytułowa musi być przygotowana zgodnie z wytycznymi uczelni.

• Spis treści: Wykaz wszystkich rozdziałów, podrozdziałów oraz innych elementów pracy (takich jak bibliografia, załączniki), wraz z numerami stron.

• Streszczenie: Krótki opis celów pracy, metod badawczych, głównych wyników oraz wniosków. Streszczenie zwykle zawiera od 150 do 300 słów i jest umieszczone na początku pracy, po stronie tytułowej.

• Wprowadzenie: Wprowadzenie do tematu pracy, które obejmuje opis problemu badawczego, celów pracy, zakresu badań oraz struktury pracy.

• Rozdziały merytoryczne: Główna część pracy, podzielona na rozdziały i podrozdziały, w których autor przedstawia przegląd literatury, metody badawcze, wyniki badań oraz ich analizę.

• Wnioski: Podsumowanie wyników badań, odpowiedź na postawione pytania badawcze, ocena osiągnięcia celów pracy oraz propozycje dalszych badań.

• Bibliografia: Wykaz literatury i innych źródeł, które zostały wykorzystane w pracy. Bibliografia musi być sporządzona zgodnie z przyjętym stylem cytowania (np. APA, MLA, Chicago).

• Załączniki: Dodatkowe materiały, takie jak tabele, wykresy, dokumenty czy wyniki analiz, które są istotne dla pracy, ale ze względu na ich objętość lub szczegółowość są umieszczane poza głównym tekstem.

2. Formatowanie tekstu

Praca dyplomowa musi być znormalizowana również pod względem formatowania, aby zapewnić jej czytelność i estetyczny wygląd:

• Czcionka: Najczęściej stosowaną czcionką jest Times New Roman o rozmiarze 12 punktów. Inne popularne czcionki to Arial lub Calibri. Ważne jest, aby cały tekst był napisany tą samą czcionką.

• Interlinia: Standardowa interlinia to 1,5 wiersza, co zapewnia odpowiednią czytelność tekstu i przestrzeń między liniami.

• Marginesy: Zwykle marginesy ustawia się na 2,5 cm z każdej strony, chociaż mogą występować pewne odchylenia zależne od wytycznych uczelni.

• Akapity: Akapity są zwykle wyróżniane poprzez wcięcie (zwykle 1,25 cm) lub poprzez oddzielenie ich od siebie dodatkowym odstępem.

• Numeracja stron: Strony są numerowane, począwszy od strony tytułowej (która często nie zawiera numeru), a numery stron są umieszczane w prawym dolnym rogu lub na środku u dołu strony.

3. Styl pisania

Znormalizowany tekst pracy dyplomowej powinien być napisany w formalnym, akademickim stylu, co oznacza:

• Unikanie języka potocznego: Styl powinien być formalny, zrozumiały i precyzyjny, bez używania potocznych zwrotów i skrótów.

• Obiektywność: Autor powinien unikać wyrażania osobistych opinii i stosować język obiektywny, bazujący na dowodach i literaturze naukowej.

• Struktura zdań: Zdania powinny być zwięzłe i klarowne, z odpowiednim układem logicznym. Długie, złożone zdania mogą utrudniać zrozumienie tekstu.

• Cytowanie źródeł: Każdy fragment pracy, który opiera się na literaturze przedmiotu lub innych źródłach, musi być odpowiednio zacytowany. Używany system cytowania (APA, MLA, Chicago itp.) powinien być konsekwentnie stosowany w całej pracy.

4. Przypisy i cytaty

Przypisy i cytaty są nieodłącznym elementem pracy dyplomowej, pozwalającym na odwołania do literatury oraz wyjaśnienie lub rozwinięcie pewnych kwestii:

• Przypisy dolne lub końcowe: Przypisy są umieszczane na dole strony lub na końcu rozdziału/całej pracy. Zawierają szczegółowe informacje o źródłach, cytatach lub dodatkowych uwagach.

• Cytaty w tekście: Krótkie cytaty są wprowadzane w cudzysłowach w tekście głównym, natomiast dłuższe cytaty (zwykle powyżej trzech linijek) są wyróżniane przez wyodrębnienie ich w osobnym akapicie, z mniejszym wcięciem i mniejszą czcionką.

5. Układ graficzny

Znormalizowany tekst pracy dyplomowej musi również spełniać określone wymagania dotyczące układu graficznego:

• Tabele i wykresy: Muszą być numerowane i opatrzone tytułami oraz opisami, które wyjaśniają zawartość. Powinny być wkomponowane w tekst w sposób logiczny i czytelny.

• Rysunki i zdjęcia: Muszą być również numerowane i opatrzone podpisami. Jakość grafiki powinna być wystarczająco wysoka, aby była czytelna i zrozumiała.

• Spis tabel, wykresów i rysunków: Jeśli praca zawiera liczne elementy graficzne, należy dołączyć spis tabel, wykresów i rysunków, aby ułatwić ich odnalezienie.

6. Spójność i poprawność językowa

Znormalizowany tekst pracy dyplomowej musi być spójny i poprawny pod względem językowym:

• Konsystencja: Ważne jest, aby cały tekst był spójny pod względem stylu, terminologii oraz formatowania. Wszystkie rozdziały, tabele, wykresy i inne elementy powinny być jednolicie sformatowane.

• Poprawność ortograficzna i gramatyczna: Tekst musi być wolny od błędów ortograficznych, gramatycznych i interpunkcyjnych. Ważne jest także, aby unikać błędów stylistycznych i logicznych.

• Redakcja: Przed złożeniem pracy należy dokładnie ją przejrzeć, aby upewnić się, że jest zgodna z wszystkimi wymaganiami formalnymi i jest napisana w sposób jasny i zrozumiały.

Podsumowanie

Znormalizowany tekst pracy dyplomowej to dokument, który spełnia określone standardy dotyczące struktury, formatu, stylu pisania i układu graficznego. Dzięki przestrzeganiu tych norm praca jest nie tylko bardziej czytelna i estetyczna, ale także zgodna z wymogami akademickimi, co jest kluczowe dla jej oceny. Przestrzeganie znormalizowanych zasad przyczynia się do profesjonalizmu i rzetelności pracy dyplomowej, co jest niezbędne dla osiągnięcia sukcesu akademickiego.

Zakończenie

Zakończenie może być krótkim podsumowaniem rezultatów badań, albo zbiorem zaleceń dla badanej firmy, albo prognozą rozwoju badanego zjawiska, itp. Zakończenie jest krótkie – 1-3 strony.

Wymogi merytoryczne pracy podyplomowej

1.     Zgodność pracy z tytułem.

2.     Prezentacja stanu wiedzy z problematyki oświatowej (charakterystyka doboru i wykorzystania literatury).

3.     Sprecyzowanie celu (celów) oraz analiza problemu.

4.     Postawienie diagnozy i wniosków zawierających stopień realizacji celu (celów) i zakresu pracy.

5.     Właściwa konstrukcja pracy i analiza zagadnień, które powinny być podporządkowane logice wynikania i układu hierarchicznego.

Wymogi formalne:

1.     Objętość pracy 25-35 stron.

2.     Czcionka Times New Roman,12pkt, interlinia 1,5, bez odstępów pomiędzy wierszami.

3.     Marginesy: górny i dolny 2,5 cm, lewy 3cm, prawy 1,5 cm.

4.     Druk jednostronny.

5.     Kartki trwale złączone poprzez bindowanie na ciepło (sklejenie).

6.     Zestawienie wykorzystanej literatury powinno obejmować co najmniej 10 pozycji, w układzie alfabetycznym, w następującej kolejności: nazwisko autora, pierwsze litery imion, tytuł, wydawnictwo, miejsce i rok wydania.

7.     Strona tytułowa: Wyższa Szkoła ….., Studia Podyplomowe w zakresie ……,   poniżej na środku: imię/imiona i nazwisko, Nr albumu,   poniżej na środku: Tytuł pracy,   w prawym dolnym rogu: Praca podyplomowa napisania pod kierunkiem…..,    na dole strony: miejsce i rok (np. Wrocław 2013).

Zasady sporządzania przypisów w pracy podyplomowej:

1. Pierwsza litera imienia autora, nazwisko autora, tytuł książki (kursywą), wydawnictwo, miejsce i rok wydania, strona (strony)

2. Pierwsza litera imienia autora, nazwisko autora, tytuł artykułu (kursywą), tytuł czasopisma, numer/rok wydania, strona (strony)

3. Strony internetowe należy pamiętać o dacie w nawiasie kwadratowym, która jest informacją kiedy z danej strony internetowej korzystaliśmy.

           4. Przypisy: czcionka 10, Times New Roman.

Tekst pracy dyplomowej musi być spójny merytorycznie

Kolejne kwestie, wątki powinny wyraźnie wiązać się ze sobą. Musi istnieć między nimi merytoryczna łączność. W żadnym wypadku tekst pracy nie może być zbiorem rwanych, niepowiązanych między sobą myśli („myśli nieuczesane”).

Przy omawianiu różnych metod, technik, sposobów, okoliczności itp. Pożądane jest stosowanie wyliczenia punktowego [zalecane – np. 1., 2., 3…, a), b), c)…]. Sposób wypunktowania musi być w całej pracy jednolity.

Poszczególne punkty wyliczenia muszą być tak sformułowane stylistycznie, aby każdy z nich mógł być czytany jako dalszy ciąg zdania zapowiadającego wyliczenie.

Cała praca powinna być pisana krótkimi, jasnymi, poprawnie sformułowanymi zdaniami. Należy unikać zdań długich (wielokrotnie złożonych) o skomplikowanej, niejasnej treści.

Tekst należy pisać w czasie przeszłym w formie bezosobowej, np. wyszukano, poddano analizie, obliczono, ustalono, przedstawiono, omówiono, zilustrowano.

W tekście pracy należy unikać sformułowań informujących o zamierzeniach,

 np. „ …spróbuję przedstawić…”, „…chciałbym zacząć od…”. Autor powinien przechodzić od razu do prezentacji i omówienia wyników swoich badań oraz analiz.

Wnioski prezentowane zarówno w kolejnych rozdziałach, jak i w zakończeniu pracy powinny być jednoznaczne (nie ogólnikowe) i oparte na badanym materiale.

Nie są wnioskami: definicje, objaśnienia, postulaty, zestawienie ustaleń faktycznych i statystycznych. Te dwa ostatnie to wyniki badań. Wnioski mają być budowane w oparciu o te wyniki.

1.      Czcionka i marginesy: czcionka Times New Roman; wielkość czcionki podstawowej 12 pkt., 1800 znaków na stronie A4, 30 wierszy po 60 znaków; odstępy pomiędzy wierszami 1,5 wiersza; marginesy – górny, dolny, prawy – 2,5cm, lewy 3,5cm; kartki zadrukowane dwustronnie

Praca dyplomowa licencjacka, inżynierska powinna zawierać co najmniej 3 rozdziały, natomiast praca dyplomowa magisterska 3-5 rozdziałów wraz z podrozdziałami. Tekst poszczególnych rozdziałów pracy nie może być „ciągły” lecz musi być podzielony na podrozdziały i punkty (z kolei dalej na podpunkty) aż do 3-stopnia podziału. Wówczas, gdy dane zagadnienie jest szczególnie obszerne lub omawiane bardzo gruntownie, można wprowadzić do tekstu tytuły niższego rzędu. Należy jednak dążyć do zachowania w całej pracy (w poszczególnych rozdziałach) identycznej głębokości i podziału omawianej problematyki. Na początku rozdziału, przed jego pierwszym punktem, można zasygnalizować problematykę omawianą w kolejnych częściach danego rozdziału. Na końcu rozdziału pożądane jest zamieszczenie akapitu „przejściowego”, nawiązującego do zagadnień przedstawionych w następnym rozdziale.

Przypisy i bibliografia

Praca dyplomowa, magisterska – musi przestrzegać reguł pracy naukowej. Oznacza to konieczność wskazywania w postaci przypisów źródeł, z których autor korzysta. Zawsze wtedy, kiedy dosłownie kogoś cytujemy „.......”, lub kiedy referujemy jego stanowisko, opinię, itp. musimy podać autora. Przypis umieszczamy na końcu tego fragmentu w pracy, który jest czyjegoś autorstwa.

      Można stosować różne formy przypisów i korzystać z narzędzi MS WORD, który zawiera narzędzie „Wstaw przypis”[1]. Korzystanie z tego narzędzia wymaga stosowania się do następujących zasad:

Przypis musi zawierać tyle i tylko tyle informacji, które pozwalają dotrzeć bezbłędnie do tej samej książki, gazety, itp., którą autor wykorzystał.

Pełny zapis przypisu zawiera: Inicjał imienia, nazwisko autora, tytuł pracy, miejsce i rok wydania, stronę. Przykład:

 Cz. Nosal, Psychologia decyzji kadrowych, Kraków 1997, s. 3.

W przypadku, kiedy następny przypis jest z tego samego źródła, piszemy:

„Tamże, s. 4.” Lub „Ibidem, s. 4”

W przypadku, kiedy powołujemy się na raz już  zacytowane źródło, wystarczy skrócona forma przypisu:

 „Cz. Nosal, wyd. cyt., s. 67.” Lub  „Cz. Nosal, op. cit., s. 67.”

W przypadku cytowania prasy należy podać inicjał imienia, nazwisko autora artykułu, nazwę czasopisma (w cudzysłowie) , nr lub data, z którego czasopismo pochodzi, strona w przypadku bardzo obszernych czasopism. Przykład:

J. Gadomski, Jaki budżet?, „Polityka” nr 46/2000.

Przy ponownym cytowaniu tego samego artykułu obowiązują te same zasady, które odnoszą się do książek.

W przypadku przypisów z opracowań zbiorowych pełny przypis wygląda następująco:

Motywowanie w przedsiębiorstwie. Uwalnianie ludzkiej produktywności, Prac. zbior. pod red. Z. Jasińskiego, Warszawa 1998, s. 89.

W przypadku, kiedy chcemy zacytować jakiegoś autora, którego praca znajduje się w zbiorowym opracowaniu piszemy  przykładowo następująco:

P. Collet, Historia a badania nad zachowaniem ekspresyjnym, [w:]Reguły życia społecznego. Oksfordzka psychologia społeczna, Prac. zbior. pod red. W. Domachowskiego i M. Argyle’a, Warszawa 1994, s. 43.

Można stosować prostsze formy przypisów. Przypis może mieć następującą postać:

[Nosal, 1997, s. 3]. Taki przypis zawiera tylko nazwisko autora, rok wydania jego pracy i stronę. Przypis taki, w nawiasie kwadratowym umieszczamy w tekście po zakończeniu cytowania, czy omawiania poglądów jakiegoś autora. Jest to bardzo prosty system, a przypisy zawsze wyglądają tak samo, niezależnie od tego ile razy dany autor jest cytowany. Oczywiście pełny zapis wszystkich cytowanych prac znajduje się w bibliografii, czyli alfabetycznego ponumerowanego spisu  prac wykorzystanych przez autora i zamieszczonego na końcu pracy.

Dopuszczona jest każda z tych form przypisów z założeniem, że stosowany będzie jeden system w całej pracy (przypisy będą jednolite) i nie będzie „pomieszany” z innymi.

Nie będą przyjmowane do czytania fragmenty prac (lub całe prace), które nie mają przypisów.

Bibliografia jest spisem źródeł i opracowań wykorzystanych przez autora. W bibliografii należy umieścić materiały źródłowe, np. dokumenty udostępnione przez firmę, którą badamy, akty prawne, na które się powołujemy, itp.

Bibliografia jest ułożona alfabetycznie i dlatego zaczynamy od nazwiska autora, a dopiero po nim dajemy inicjał imienia. W przypadku prac zbiorowych (pod. red.) Na początku jest tytuł pracy. Przykłady:

                        Bibliografia

1. Collet P., Historia a badania nad zachowaniem ekspresyjnym, [w:] Reguły życia społecznego. Oksfordzka psychologia społeczna, Prac. zbior. pod red. W. Domachowskiego i M. Argyle’a, Warszawa 1994
2. Gadomski J., Jaki budżet?, „Polityka” nr 46/2000
3. Motywowanie w przedsiębiorstwie. Uwalnianie ludzkiej produktywności, Prac. zbior. pod red. Z. Jasińskiego, Warszawa 1998

Nosal Cz., Psychologia decyzji kadrowych, Kraków 1997

---

[1]              Komputer otwiera okienko przypisu – sam dba o numerację.